تبلیغات تبلیغات |
درباره ما
 {کل یوم عاشورا} {کل عرض کربلا} نویسندگان
لینک های ویژه
پیوندهای روزانه
آماروبلاگ
کل بازدید :
بازدید امروز :
بازدید دیروز :
بازدید این ماه :
بازدید ماه قبل :
تعداد نویسندگان :
تعداد کل پست ها :
آخرین بازدید :
آخرین بروز رسانی :
دیگر امکانات
کدقرآنی
 ساعت فلش مذهبی
کداحدیث امامان معصوم{علیه السلام}
|
     کربلا یعنی مظلومیت آقا امام امیر المونین علی{علیه السلام} عشق است دارو ندارم ولایت آقا امیرالمومنین علی {علیه السلام} افتخارم
پست همیشگی
وجود نازنین رسول الله{ص} است که به عالم نشاط و معنی تازه می بخشد خط مستقیم ولایت جاودانه آقاامیرالمومنین{علیه السلام} است که باعث می شود ماراه وصراط مستقیم را تا ابد گم نکنیم این توصیه برای زمان ما است همیشه باید پیرو راه مستقیم حضرت آقا امام عصر{عج} ودرزمان غیبتش گوش به فرمان ولی خویش باشیم تاآخراین مسیرگهربار باشدکه عاقبت به خیرشویم جان برکف ولایت حضرت امام خامنه ای باشیم  وبگاه میعادگاه بصیرت نویسنده علی نقی خو در
12:17 ق.ظ | نظرات()
  ابو لولو (پیروز نهاوندی)، هرمزان و حنیفه از: لغت نامه دهخدا (پیروز نهاوندی معروف به ابو لولو که بفارسی "پدر مروارید" معنی میدهد)، او غلام مغیره بن شعبه بود. طبری گوید: او حبشی بود و ترسا (مسیحی) و درودگری کردی و هر روز مغیره را دو درم دادی . روزی این فیروز (اعراب "پ" ندارند و بجایش "ف" استفاده میکنند) سوی عمر آمد و او با مردی نشسته بود گفت یا عمر، مغیره بر من غلّه نهاده است و گران است و نتوانم دادن، بفرمای تا کم کند. گفت چند است گفت روزی دو درم : گفت چه کار دانی گفت درود گری دانم و نقاشم و کنده و آهنگری نیز توانم پس عمر گفت چندین کار که تو دانی ، دو درم روزی نه بسیار بود. چنین شنیدم که تو گوئی من آسیا کنم بر باد که گندم آس کند. گفت آری . عمر گفت مرا چنین آسیا باید که سازی . فیروز گفت اگر زنده باشم سازم ترا یک آسیا که همه اهل مشرق و مغرب حدیث آن کنند و خود برفت و عمر گفت این غلام مرا بکشتن بیم کرد... در سال 23 هجری و بماه ذی الحجة بود بامداد، سفیده دم ، عمر بنماز بامداد بیرون شد بمزگت(مسجد) و همه یاران پیغمبر صف برکشیده بودند و این فیروز پیش صف اندر نشسته کاردی حبشی داشت دسته بمیان اندر، چنانکه تیغ هر دو روی بود و راست و چپ بزند و اهل حَبشه چنان دارند. چون عمر پیش صف اندر آمد فیروز او را شش ضرب بزد از راست و چپ بر بازو و شکم و یک زخم از آن بزد بزیر ناف . از آن یک زخم شهید شد. و فیروز از میان مردم بیرون جست ... چون دیگر روز بود عثمان بمزگت آمد و مردمان گرد آمدند و نخستین کاری که کرد عبیداﷲ بن عمر(پسر عمر) را بخواند و از همه پسران عمر، عبیداﷲ مهتر بود و آن هرمزان که از اهواز آورده بودند پیش پدرش و مسلمان شده بود (یعنی هرمزان استاندار اهواز بعد از اسارت و برده گی بتوسط عمر مسلمان شده) همه با ترسایان نشستی و جهودان و هنوز دلش پاک نبود و این فیروز که عمر را شهید کرد ترسا بود و او هم با هرمزان همدست بود و غلامی بود از آن سعد بن ابی وقاص ، حنیفه نام و هر سه بیک جای نشستندی و ابوبکر را پسری بود نامش عبدالرحمن با عبداﷲ بن عمر دوست بود و این کارد که عمر را بدان زدند سلاح حبشه بود و بسه روز پیش از آنکه عمر را بکشتند ، عبیداﷲ پسر عمر با عبدالرحمن پسر ابوبکر نشسته بود عبدالرحمن گفت من امروز سلاحی دیدم بر میان ابولولو بسته. عبیداﷲ گفت به در هرمزان گذشتم او نشسته بود و فیروز ترسا غلام مغیره بن شعبه و این ترسا غلام سعد بن ابی وقاص(حنیفه) بود و هر سه حدیث همی کردند و چون من بگذشتم برخاستند و آن کارد از کنار فیروز بیفتاد. عبیداﷲ گفت آن سلاح حبشه دارند پس آن روز که فیروز عمر را آن زخم زد و از مزگت بیرون جست و بگریخت مردی از بنی تمیم او را بگرفت و بکشت و آن کارد بیاورد. عبیداﷲ پسر عمر آن کارد بگرفت و گفت که من دانم که فیروز این نه بتدبیر خویش کرد، واﷲ که اگر امیرالمومنین بدین زخم وفات کند من خلقی را بکشم که ایشان اندرین هم داستان بوده اند. پس آن روز که عمر وفات یافت عبیداﷲ از سر گور باز گشت به در هرمزان شد و او را بکشت و به در سعد شد و حنیفه را بکشت. سعد از سرای بیرون آمد و گفت غلام مرا چرا کشتی. عبیداﷲ گفت بوی خون امیرالمومنین عمر از تو می آید، تو نیز بکشتن نزدیکی. عبیداﷲ پسر عمر موی داشت تا به کتف، پس چون سعد پسر ابی وقاص را بکشتن بیم کرد، سعد پسر ابی وقاص فراز شد و مویش بگرفت و بر زمین زد و شمشیر از دست وی بستد و چاکران را فرمود تا او را بخانه کردند تا خلیفه پدید آید که قصاص کند. داخل آرامگاه پیروز نهاوندی(ابو لولو) پس چون خلیفه عثمان بنشست نخستین کاری که کرد آن بود که عبیداﷲ عمر را بیرون آورد از خانه سعد پسر ابی وقاص و یاران پیغمبر علیه السلام نشسته بودند. گفت چه بینید و او را چه باید کردن (عبیدالله پسر عمر را). علی گفت او را بباید کشتن بخون هرمزان که هرمزان را بی گناه بکشت و این هرمزان مولای عباس بن عبدالمطلب بود زیرا که آن روز که وی مسلمان شد گفت کسی خواهم که از اهل بیت پیغمبر صلی اﷲ علیه و سلم باشد تا بر دست وی مسلمان شوم و او را به عباس راه نمودند و بر دست عباس مسلمان شد و قرآن و احکام شریعت آموخته بود و همه بنی هاشم را در خون او سخن بود(در خون عبیدالله پسر عمر). پس چون علی عثمان را گفت عبیداﷲ را بباید کشتن، عمرو بن عاص گفت این مرد را پدر کشتند و تو او را بکشی دشمنان گویند خدای تعالی کشتن اندر میان یاران پیغمبر صلی اﷲ علیه و سلم افکند و خدای ترا از این خصومت دور کرده است که این نه اندر سلطانی تو بود. عثمان گفت راست گفتی من این را عفو کردم و دیه هرمزان از خواسته خویش بدهم و عبیداﷲ را دست باز داشت(آزاد کرد) . و بعضی ابو لولو فیروز را ایرانی و از مردم نهاوند گفته اند و آنگاه که عمر را بکشت مردمان در عقب وی شدند تا او را دستگیر کنند و او چون گرفتاری خویش بدانست خود را باهمان خنجر که عمر را کشته بود بکشت و این به سال 23 از هجرت در ماه ذی الحجة بود. و غلات شیعه به او لقب شجاع الدین داده اند و هم گویند که وی از مدینه بگریخت و بسوی عراق شتافت و در شهر کاشان درگذشت. منبع: از سایت لغت نامه دهخدا و رجوع به حبیب السیر ج 1 ص 167 شود. ............................................. آرامگاه فیروزان نهاوندی(ابو لولو) در راه فین کاشان - ابولولو فیروز مقلب به بابا شجاع الدین، نهاوندی الاصل است. او از بزرگان مسلمین و مجاهدین بلكه از خالص ترین پیروان امیرالمومنین (علیه السلام) است. (ریاض العلماء سفینه البحار ج 7 ص 561 ماده لولو). - شیعه را اعتقاد این است كه وقتی ابولولو دومی را كشت به كاشان آمد و ابولولو از شیعیان امیرالمومنین (علیه السلام) بود تا از دنیا رفت . مردم كاشان او را در كنار راه فین دفن كردند. (مرحوم سپهر در ناسخ التواریخ تاریخ الخلفاء ج3 ص 49). - ابولولو به زعم اهل سنت (تسنن ) مجوسی یا نصرانی بود و شیعه آنرا بابا شجاع الدین می خواند و در سلک اهل اسلام منتظم داند و در كاشان وفات یافت . (حبیب السیر ج 1 ص 489 چاپ تهران). منبع: از سایت تالار گفتمان کانون فرهنگی رهپویان وصال ...................................................... نهم ربیع الاول که مصادف است با کشتن خلیفه دوم راشدی عمر بن الخطاب بتوسط ابو لولو یا همان فیروز نهاوندی. پس از یورش تازیان به ایران به سرکردگی عمر بن خطاب، فیروز نهاوندی و تعداد بیشماری از ایرانیان به غلامی اعراب در آمدند . فیروز غلام مغیره بن شعبه شد و با زیرکی و در جهت انتقام خون کشته شدگان ایران عمر بن خطاب را با ضربه های کارد کشت . فیروزان چون دارای دختری به نام مروارید بود و از آنجا که مروارید در زبان عربی "لولوه" می شود، ابو لولو لقب گرفت و شیعیان نیز از او با نام "امامزاده بابا شجاع الدین (کاشان)" یاد می کنند. منبع: سایت عاشقان راه حسین نویسنده علی نقی خو در
03:42 ب.ظ | نظرات()
نویسنده علی نقی خو در
03:41 ب.ظ | نظرات()
میخواستم ننویسم اما نشد!!! خیلی وقت بود که حال و روز خوبی نداشتم و منتظر بهانه ای که از خانه بزنم بیرون... دوهفته پیش بود که زنگ خانه مان را زدند ،پسر دائیم بود با تعدادی کارت دعوت ... عروسی دخترش بود ...اهل یکی از روستاهای نزدیک... کارت را که دیدم کلی ذوق کردم جناب آقای ...با خانواده ی محترم پنج شنبه از ساعت 15الی 23به صرف چای میوه شیرینی و شام... با کلی شوق و ذوق آماده شدیم و رفتیم ... عاشق سادگی و مهمان نوازیشان بودم... بی ریا و بی تکلف ...ساده و خاکی ... راحت بودم در خانه ی روستائیشان... حیاط خانه همسایه را فرش کرده بودند برای آقایان...درست همان جوری بود که همیشه آرزویش را داشتم...حیاطی بزرگ با دیوارهای کاه گلی ...گلدانهای شمعدانی ...اتاقهایی با تیرک های چوبی...وووووو ... جوانترها و هم سن وسالهای من یک گوشه دور هم نشسته بودند و اغلب با گوشیهایشان ور میرفتند و به قول خودشان بلوتوث بازی میکردند... و پیرمردهای روستا هم گوشه ی دیگر ...سیگار میپیچیدند و چایی میخوردند و گپ میزدند ... سلام کردم و رفتم بین پیرمردها همه با من خوش و بش کردند خیلی تحویلم گرفتند...عاشق سادگی و مرامشان بودم... بگذریم انگار نه انگار که عروسی بودیم و دم در خانه بزن و بکوب بود... با جمع پیرمردهای روستا که اغلب از خاطرات گذشته میگفتند و آخرش هم آهی میکشیدند حال میکردم... سخن بین آنها چرخید و چرخید تا رسید به قبرستان قدیمی روستا و حکایت جاده ای که از وسط آن رد شده بود حکایتی که این همه مقدمه را برای آن چیدم ...همه ی اهل مجلس قضیه را میدانستند الا من، یکی از پیرمردها که اسمش را نمیدانم ازمشهدی اقبال که سنی از او گذشته بود و قبلا" ها کدخدای آبادی بود خواست که قضیه مرحوم چراغعلی را بازگو کند تا هم برای آنها تکرارخاطره ای باشد و هم جوری وقت بگذرد... او هم اینجور شروع کرد که سالها پیش از طرف اداره راه آن زمان به روستای ما آمدند و سراغ کدخدا را گرفتند قضیه این بود که اداره راه قصد احداث جاده ای را داشت که از وسط قبرستان قدیمی آبادی می گذشت و مهندسان اتفاق نظر داشتند که با توجه به شرایط منطقه راه دیگری بجز این مسیر وجود ندارد آنها از من خواستند به همراه بزرگان روستا نسبت به جابجایی قبور امواتی که در مسیر احداث جاده قراردارند به قبرستان جدید اقدام کنیم ، ما هم پس از کلی استفتاء از علماء و روحانیون مجبور به این کار شدیم... میگفت قبرهایی را که نبش میکردیم اغلب 30تا40سال از تارخ فوتشان که بر سنگ قبرها حک شده بود گذشته بود چیزی به اسم جسد باقی نمانده بود اغلب مشتی استخوان پوسیده بود با این حال اعمال شرعی را انجام و باقیمانده ی استخوانها را منتقل میکردیم ... تا اینکه رسیدیم به قبر مرحوم چراغعلی... سالها از تاریخ فوتش گذشته بود.... همین جور که داشت تعریف میکرد آرام آرام دانه های اشک بر گونه اش می غلطید.... از مرحوم چراغعلی میگفت از اینکه اهل دل بود و مرد خدا ازاینکه سینه زن حسین(ع) بود و اهل بکاء از اینکه سالها نوکری حسین فاطمه (س) را کرده بود...میگفت که عاشق اهل بیت (ع)بودو ذکرش حسین(ع) بود و فکرش خدمت به خلق خدا...از اینکه خاک به امانت خیانت نمیکند... آن هم امانت حسین ابن علی(ع)... میگفت قبر را که شکافتیم و سنگ لحد را که برداشتیم دیدیم که حجم بدن دست نخورده باقی مانده...انگار زنده بود... خشکمان زد ... میگفت از قبر پایین رفتم تنها کفن پوسیده بود حتی ناخن ها و سر انگشتان سالم بود انگار همین امروز جان به جان آفرین تسلیم کرده بود ... اومی گفت ومی گفت و .... روضه ای به پا شد درون دلم وسط مجلس عروسی !!! "و می گفتم با خودم خوش به حالت چراغعلی" نویسنده علی نقی خو در
03:31 ب.ظ | نظرات()
آدمها هر وقت مریض میشن ،یا دردی به سراغشون میاد ،حالشون بد میشه یا كلا" از نظر جسمی به هم میریزن میرن پیش دكتر...دكتر هم به فراخور وضعیتشون براشون دارو تجویز میكنه... حالا اگه مریضی آدم جسمی نباشه و روحی باشه قضیه فرق میكنه ... سالها پیش كه حال و
هوایی داشتم و آرامش دل و فراغ بالی با او آشنا شدم...پیر مردی محجوب که
اهل دل بود و عاشق...صادق بود و بی ادعا...وصل بود به آن بالایی ...آن وقت
ها دنبال راهنمایی میگشتم...راهنمایی كه كمكم كند در كوره راه عشق و
عاشقی...دل سوخته ی عشق بود ...عشق به خدا و اهل بیت(ع)... ووو... نویسنده علی نقی خو در
03:28 ب.ظ | نظرات()
آتش عشق حسینیقال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: ان لقتل الحسین علیه السلام حرارة فی قلوب المؤمنین لا تبرد ابدا. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: برای شهادت حسین {علیه السلام}، حرارت و گرمایی در دلهای مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمی شود.جامع احادیث الشیعه، ج 12، ص . نویسنده علی نقی خو در
03:22 ب.ظ | نظرات()
طراحی و کدنویسی قالب : علیرضاحقیقت - ثامن تم Web Template By : Samentheme.ir |
موضوعات مطالب
آرشیو مطالب
پیوندهای وبگاه
طراح قالب
 برچسب‌ها
|
